گفتار روی تصویر و بررسی کارکردهای آن در فیلم های داستانی

چکیده مهم ترین کارکرد گفتار روی تصویر، کمک به عمل روایت است. اما این کمک به رو شهای بسیار متنوع و گسترده ای صورت می پذیرد. گفتار روی تصویر را می توان به مثابة ابزاری برای عمق بخشیدن به جنبه های روا نشناختی و روشنفکرانه روایت برشمرد. تماشاگر گاه افکار و احساسات کاراکترها را از طریق گفتار روی تصویر درک میک ند و به همذا تپنداری با آنها می پردازد. خطاب مستقیم م یتواند صمیمت خاصی را میان تماشاگر و راوی به وجود آورد. گفتار روی تصویر در بازنمایی سینمایی زمان و دریافت مخاطب از زمان تأثیر مستقیم دارد. گاهی برای ایجاد تعلیق یا ابهام و غافلگیری از این تکن کی استفاده می شود. در پاره ای از موارد داستان فیلم از طریق تصاویر و گفت وگوها پیش می رود؛ اما گفتار روی تصویر، بی توجه به آنها به مسائلی می پردازد که ساختار فیلم را چندلایه م یسازند و آن را ارتقا م یبخشند. می توان کارکردهای دیگری را نیز برای گفتار روی تصویر در نظر گرفت. این مقاله بر آن است تا از طریق بررسیِ تنوع یا گوناگونیِ کارکردهای گفتار روی تصویر در سینما، در این انگاشت و تصور که استفاده از این تکنیک، دلالت بر ضعف روایتگری سینمایی دارد، تردید و تشکیک ورزد